29/1/20

Not old*

Η ενήλικη ζωή ενίοτε είναι λίγο χάλια.
Δηλαδή οκ,  μπορείς να γυρίσεις ό,τι ώρα θέλεις σπίτι αλλά δεν αντέχεις και πολύ μετά τις 22.00, η δουλειά έχει μια τάση να μαζεύεται ακριβώς τις εβδομάδες που δεν θέλεις, χάνεις σχεδόν πάντα το αστικό για τρία (03) λεπτά, οι προθεσμίες είναι ασφυκτικές, οι ηλίθιοι τριγύρω σου πολλαπλασιάζονται, η ανοχή σου συρρικνώνεται και άλλα τέτοια χαριτωμένα. 

Αλλά υπάρχει η jazz, για να ακούς μέχρι να έρθει το επόμενο αστικό.
Και εκείνο το απαλό μωβ τα ξημερώματα, όταν ξυπνάς νωρίτερα απ' όλους.
Και οι φίλοι σου, που σου κάνουν δώρο για τα γενέθλια σου ένα βιβλίο που δεν θα αγόραζες ποτέ μόνη αλλά μάλλον θα σου αρέσει, σου φέρνουν τρεις νοστιμότατες τάρτες για να σβήσεις κεράκια, σε αγκαλιάζουν, σε φιλάνε, σου εύχονται τα καλύτερα και κυρίως δεν τους περνάει καν από το μυαλό να στραβομουτσουνιάσουν που δεν θεώρησες απαραίτητο να κλείσεις τραπέζι στο μαγαζί που είχατε ραντεβού Παρασκευή βράδυ, στο κέντρο της πόλης.
Και εξακολουθούν να σε θεωρούν υπόδειγμα οργάνωσης και αξιοπιστίας ακόμα και μετά από αυτό.

Τελικά οι ενήλικες φιλίες είναι καλός λόγος να μεγαλώσεις. 

* just older