Πάντα ήθελα να φάω μόνη σε ένα εστιατόριο.
Το να κατεβαίνεις Αθήνα για συνέδριο είναι μια εξαιρετική αφορμή.
Θα πήγαινα σε εκείνο το λίγο γκουρμέ που είχα μπανίσει εδώ και καιρό, θα έπαιρνα ένα πιάτο, ένα ορεκτικό, ένα γλυκάκι στο τέλος και θα έπινα δυο ποτήρια κρασί, θα παρατηρούσα τους ανθρώπους τριγύρω, ίσως έριχνα και καμιά ματιά στο βιβλίο μου.
Κατέληξα να βουτάω μπριζολάκια σε μια ευχάριστα καυτερή πάπρικα, να ακούω για ένα ταξίδι στην Ν. Υόρκη, να ανταλλάσσω ιστορίες για περίεργα αφεντικά και μετά να στηρίζομαι σε ένα ψηλό τοιχάκι του πάρκου Σταύρος Νιάρχος για να δω πού φτάνει το υπέροχα φωταγωγημένο ποτάμι.
Γιατί οι καινούριες εμπειρίες είναι ωραίες, αλλά όταν έχεις ένα μόνο βράδυ ελεύθερο και πρέπει να διαλέξεις, οι παλιοί φίλοι είναι καλύτεροι.