18/3/22

Είναι άνοιξη πια*

Δεν είχα ποτέ δικό μου γραφείο μέχρι τώρα γιατί δεν είχα σταθερό σχολείο.

Αλλά πάντα ήθελα να έχω μια γλάστρα με λουλούδια (την οποία θα άλλαζα κάθε 2 εβδομάδες γιατί κανένα λουλουδικό δεν επιβιώνει μαζί μου).

Ποτέ δεν έπαιρνα, γιατί το θεωρούσα γρουσουζιά να κουβαλήσω γλάστρα σε ένα προσωρινό γραφείο.

Αλλά κουράστηκα να περιμένω, την άλλη εβδομάδα θα πάω μια γλάστρα στο γραφείο μου, κι αν τελικά δεν μείνω στο σχολείο αυτό του χρόνου θα την κουβαλάω μαζί μου σαν την Νάταλι Πόρτμαν στο Λεόν.

Και πού ξέρεις;

Ίσως η γλάστρα να μου φέρει λίγη τύχη, σου λέει θα δεινοπαθήσω που θα δεινοπαθήσω, ας την κρατήσω την τρελή στο ίδιο σχολείο μπας και σώσω κάνα φυλλαράκι.


*δε χωράει πίκρα μέσα στο φως.