18/10/16

You guys are going somewhere or just going?*

Αγαπώ τα αστικά.
Αγαπώ την αίσθηση οτι κάθεσαι και όλα περνούν μπροστά από τα μάτια σου.
Βλέπεις τους ανθρώπους που ανεβοκατεβαίνουν και φτιάχνεις ιστορίες.
Χάνεσαι. Κι εσύ και οι σκέψεις σου.
Σπανίως έχεις ειρμό στα αστικά.
Κάτι σκέφτεσαι, μετά κάτι θα δεις, μια αφίσα, μια μπλούζα, κάποιον που μοιάζει με έναν γνωστό, εκείνο το μαγαζί που τόσα χρόνια λέτε να πάτε με την φίλη σου αλλά ποτέ δεν πάτε, έναν δρόμο που παλιά είχε περπατηθεί πολύ, κάτι, κι αυτό το κάτι αφήνει πάντα τις προηγούμενες σκέψεις μισές και ξεκινά καινούριες αλλά δεν πειράζει, έχει και το μυαλό την ανάγκη πού και πού να τρέχει όπου θέλει αυτό και όχι όπου του επιβάλλουμε εμείς.

Αγαπώ τα αστικά.
Εκεί μέσα, για λίγο μόνο, όσο λίγο χρειάζεται, δεν είμαι τίποτα,
πετάω όλους μου τους ρόλους, 
δεν είμαι, 
ούτε κόρη
ούτε σύζυγος
ούτε φίλη
ούτε μαμά
ούτε καθηγήτρια
ούτε συνάδελφος
παρά μόνο ένα κορίτσι με γυαλιά στα μάτια και ακουστικά στα αυτιά που αγαπά να κοιτάζει έξω από το παράθυρο.