25/10/16

Lucky number 6

Η καινούρια φιλοσοφική του Αριστοτελείου είναι, ομολογουμένως, ένα κτίριο που το χαρακτηρίζεις από αδιάφορο έως πανάσχημο. Υπάρχει και μια φήμη, η οποία δεν ξέρουμε αν όντως ισχύει ή είναι urban auth legend, οτι έχει πρόβλημα στατικότητας και στον τελευταίο όροφο δεν θα έπρεπε να υπάρχουν βιβλιοθήκες 
(ίσως αυτό να μας έσωζε σε ενδεχόμενο σεισμό) 
ωστόσο υπάρχουν δύο 
(δεν σωζόμαστε με την καμία σε ενδεχόμενο σεισμό).

Το κτίριο, αν το κοιτάς από μακριά είναι λίγο σαν φυλακή, λες κι αυτός που το έχτισε βαριόταν και ήθελε να τελειώνει γρήγορα ή απλά μισούσε τα θεωρητικά μαθήματα όταν ήταν μαθητής και έτσι πήρε εκδίκηση
(προφανώς τα μισούσε, δεν θα περνούσε Πολυτεχνείο αλλιώς για να σηκώνει κτίρια).

Έξω είχε κάτι παγκάκια, καθόσουν αν ήθελες 
(αυτή άλλωστε είναι η λειτουργία των απανταχού παγκακίων)
ωστόσο κάποιος τα θεώρησε πολύ ενοχλητικά και τα ξήλωσαν 
(ίσως να θέλανε να τα αλλάξουν αλλά να μην εγκρίθηκε τελικά το ΕΣΠΑ, ποιος ξέρει).

Έχει δυο ασανσέρ, που το καθένα χωράει 4 ανθρώπους. Με λίγο στρίμωγμα 5. Μόνο το ιστορικό έχει περίπου 200 - 240 φοιτητές το έτος. Και περίπου 100 καθηγητές. 
Do the math. 
Καταλήγεις να ανεβοκατεβαίνεις με τις σκάλες. Όχι, δεν κάναμε σωματάρα, καταλήγαμε στο κυλικείο να τρώμε τυρόπιτες για να αναπληρώσουμε τις χαμένες θερμίδες.

Αλλά όταν μπαίνεις, σε χτυπάει εκείνη η μυρωδιά.
Χαρτί
και παλιό ξύλο
και πρωινοί καφέδες
και όνειρα
και συναντήσεις από το πουθενά που κρατάνε μια ζωή
και άγχος
και γέλια
και κούραση
και αναγνώριση
και θες τόσο πολύ να έχεις γράψει ένα 6, τι ψυχή έχει ένα 6, γιατί θες να ξαναμπείς από την πόρτα στο πανάσχημο αυτό κτίριο και να σε χτυπήσει πάλι εκείνη η μυρωδιά αλλά να μην προλαβαίνεις να κοντοσταθείς να την απολαύσεις γιατί έχεις μάθημα στον τέταρτο.

[Ίσως πάλι η μυρωδιά να είναι απλά οι αφίσες των κομμάτων και οι μπογιές από τα συνθήματα κι εγώ να είμαι πολύ ρομαντική, αλλά τι πειράζει;]