Την άνοιξη δεν την καταλαβαίνεις
ούτε από τα λουλούδια (παρδαλές πιτσιλιές σε πράσινα λιβάδια και σε γκρι πόλεις),
ούτε από το άρωμα που βγάζουν οι πορτοκαλιές (το άρωμα εκείνο που σε καθηλώνει την ώρα που περπατάς αμέριμνος),
oύτε από τα βράδια που έρχονται πιο αργά (αλλά είναι ακόμα κρύα).
Την άνοιξη την καταλαβαίνεις στην βροχή.
Πλέον κανείς δεν την φοβάται,
κανείς δεν δυσανασχετεί όταν έρχεται,
κανείς δεν τρέχει να κρυφτεί όταν οι πρώτες σταγόνες ακουμπούν στο πρόσωπο του.
Ακόμα κι αν πέφτει για αρκετές μέρες στη σειρά ή αν τα μετεωρολογικά δελτία προειδοποιούν για καταιγίδες, κανείς δεν νοιάζεται.
Είναι τα τελευταία νάζια του χειμώνα.