8/5/16

Πού χάθηκες;*

Χανόμαστε με τους ανθρώπους. And that's ok.
Συμβαίνει.
Κάποιους τους εγκαταλείπεις εσύ στην πορεία, κάποιοι εγκαταλείπουν εσένα, αρκετές φορές αλληλοεγκαταλείπεστε γιατί αλλάζουν οι ρυθμοί και τα ενδιαφέροντα.
Συμβαίνει.
Για κάποιους στεναχωριέσαι που χαθήκατε, για κάποιους αδιαφορείς, για κάποιους ίσως και να ανακουφίζεσαι.

Αλλά όταν τυχαία ξαναβρεθείς με κάποιους από αυτούς, να χαρείς, μην πεις εκείνο το τετριμμένο, χαμογελαστό, σου πετάω το μπαλάκι, "χάθηκες βρε!"

Αυτό το χάθηκες, να το λες μόνο στους ανθρώπους που έψαξες.
Σε αυτούς που τηλεφώνησες αλλά δεν το σήκωσαν.
Σε αυτούς που έγραψες ένα μήνυμα και δεν απάντησαν.
Σε αυτούς που πέρασες από τα στέκια που συχνάζουν και δεν τους βρήκες.

Αλλιώς ασ'το.
Δεν πειράζει.
Αλήθεια.
Aν αισθάνεσαι υποχρεωμένος να πεις κάτι, πες: "χαθήκαμε" ή "πόσο καιρό έχουμε να βρεθούμε!".
Μην υποτιμάς τον άλλο κατηγορώντας τον έμμεσα οτι φταίει κιόλας που δεν δηλώνει το παρόν στη ζωή σου.


*εκεί που δεν έψαξες