20/1/16

Θεσσαλονίκη.

Αυτή η πόλη μπορεί κάποτε να με πονέσει τόσο, που να θέλω να φύγω μακριά της.
Αυτή η πόλη μπορεί κάποτε να μην έχει τίποτε άλλο να μου δώσει.
Αυτή η πόλη μπορεί κάποτε να με διώξει.

Μέχρι τότε, 
όσο κάθε πλακάκι κρατάει μέσα του κάθε ανάμνηση,
όσο κάθε φως έχει κάτι καινούριο να σου δείξει,
όσο κάθε άγνωστο χαμόγελο που βλέπεις από το παράθυρο καθώς περνάς σου δίνει κουράγιο,
όσο κάθε φθινοπωρινό δέντρο στη μέση ενός χειμώνα που ξέχασε να έρθει σε ηρεμεί,
όσο κάθε φορά που λες οτι όλα πάνε σκατά σε διαψεύδει,
όσο υπάρχουν ταξιτζήδες που σου βάζουν floyd στο δρόμο για το σπίτι,
εγώ θα την αγαπάω.


[Α, ναι, ξέχασα:
What have we found?
The same old fears.]