Αγαπώ το ροζ.
Κάτι που είναι σχετικά καινούριο φρούτο στη ζωή μου, αν σκεφτείς οτι μικρή ήμουν αγοροκόριτσο, έπαιζα ποδόσφαιρο, εκνευριζόμουν με τα κορίτσια που δεν μπορούσαν να τρέξουν γρήγορα και όταν μου είχαν φέρει μια barbie δώρο της έκοψα τα μαλλιά (για να δω πότε θα ξαναμεγαλώσουν). Τα σεντόνια μου ήταν μπλε και δεν έπαιξα ποτέ αυτό που μαζεύονταν τα κοριτσάκια με τις κούκλες τους και έπιναν τσάι.
Το ροζ λοιπόν.
Το ροζ σε κρατάει σε επαφή με τον συναισθηματικό, ρομαντικό εαυτό σου.
Το ροζ σε κάνει πιο ευγενικό.
Το ροζ σε κάνει ευδιάθετο, χαρούμενο, ανοιξιάτικο.
Όταν είσαι ροζ, ο κόσμος δεν σε φοβάται. Κι εδώ αρχίζει το καλό.
Το ροζ είναι ασπίδα. Δεν σου πολυδίνουν σημασία, σε θεωρούν εξ'ορισμού αφελή. Κι αυτό σου δίνει χρόνο να παρατηρήσεις τους άλλους. Να τους ζυγίσεις. Nα διαλέξεις.
Το ροζ είναι μεταμφίεση. Κρύβει τα χαρτιά σου μέχρι εσύ να αποφασίσεις αν και πότε και σε ποιους και πώς θα τα εμφανίσεις.
Το αγαπάω.