Θέλω να γράψω πολλά για τον χρόνο που πέρασε. Πάρα πολλά.
Για όσα ένιωσα και σκέφτηκα και αντιμετώπισα και πόσο χαρούμενη είμαι που τα κουτσοκατάφερα και πόσο ανακουφισμένη, όχι γιατί ο επόμενος χρόνος θα είναι αναγκαστικά καλύτερος, αλλά που επιτέλους αυτός ο χρόνος, ο πρώτος, ο χρόνος της ψυχρολουσίας, του άνω κάτω, του αγνώστου και των χίλιων καινούριων πραγμάτων που έπρεπε να γίνουν σωστά με την πρώτη τελείωσε και ο επόμενος, γαμώτο, δεν μπορεί, θα είναι έστω και λίγο πιο εύκολος.
Για όσα ένιωσα και σκέφτηκα και αντιμετώπισα και πόσο χαρούμενη είμαι που τα κουτσοκατάφερα και πόσο ανακουφισμένη, όχι γιατί ο επόμενος χρόνος θα είναι αναγκαστικά καλύτερος, αλλά που επιτέλους αυτός ο χρόνος, ο πρώτος, ο χρόνος της ψυχρολουσίας, του άνω κάτω, του αγνώστου και των χίλιων καινούριων πραγμάτων που έπρεπε να γίνουν σωστά με την πρώτη τελείωσε και ο επόμενος, γαμώτο, δεν μπορεί, θα είναι έστω και λίγο πιο εύκολος.
Αλλά χρόνος είναι πολύτιμος, η ζέστη ανελέητη, έχω βαλίτσα να ετοιμάσω και μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις.
(Έρχομαι! Ετοιμάστε τις μπύρες!)