28/1/11

Οι μαθητές ρωτούν, οι καθηγητές απαντούν

Για να μην τα πολυλογώ, μοιράσαμε σήμερα στους μαθητές μια παλιότερη έκδοση αυτού, με το σκεπτικό οτι ακόμα κι αν η ατζέντα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί γιατί είναι παλιάς χρονιάς, όλες οι υπόλοιπες πληροφορίες είναι χρησιμότατες και διαχρονικές. Πίνακες με ανώμαλα ρήματα αγγλικών, περιοδικός πίνακας στοιχείων, περιβάλλον, μετανάστες, διαδίκτυο, βία στο σπίτι και πολλά πολλά άλλα.
Και φυσικά, το ένα, το απόλυτο, το must, η σελίδα που όλα ήξεραν οτι κάπου θα υπάρχει: σεξουαλική ζωή και υγεία.

Μιλάμε για Α Γυμνασίου. Παιδάκια. Όχι όλα. Άλλα θέλουν να κάνουν σεξ και άλλα κλείνουν τα μάτια όταν στην τηλεόραση δυο άνθρωποι φιλιούνται. Το καθένα με τους δικούς του ρυθμούς. Με τις δικές του απορίες. Και φυσικά ο εκπαιδευτικός με σοβαρότητα θα απαντήσει σε όλες. Το ξέρεις αυτό πριν ανοίξεις στην τάξη ένα τέτοιο θέμα. Αν δεν είσαι έτοιμος, αν δεν είσαι σίγουρος οτι θα μπορέσεις να απαντήσεις σοβαρά αλλά και άνετα (σαν να ήταν μια οποιαδήποτε κουβέντα) σε ό,τι σε ρωτήσουν, δεν ανοίγεις ποτέ τέτοια κουβέντα μέσα στην τάξη. Τα παιδιά θα καταλάβουν οτι διστάζεις, θα ντραπούν και θεωρήσουν οτι τέτοια θέματα δεν πρέπει να τα συζητάνε με τους μεγάλους. Και είναι λίγο καταστροφικό αυτό το τελευταίο.

Γι'αυτό κι εγώ, όταν η γλυκύτατη Μαρίνα μου, με τα ξανθά μαλλάκια, τα ροζ μάγουλα και τα γαλανά, γεμάτα ειλικρινή απορία, ματάκια της με ρώτησε:

-Κυρία, πόσο περίπου μέγεθος έχει ένα αντρικό πέος;

πολύ αυθόρμητα και σοβαρά απάντησα:

-Έχει διάφορα μεγέθη. Μικρό, μεσαίο, μεγάλο. Σαν τα μπλουζάκια.

(ναι, πραγματικά είπα και "σαν τα μπλουζάκια")

Ικανοποιήθηκε πλήρως και αυτή και η υπόλοιπη τάξη.

P.S: ο πατέρας της Μαρίνας είναι ιερέας. Την Δευτέρα ενδεχομένως να με περιμένει με ένα κουβά αγιασμό, μια γλάστρα βασιλικό και την ευχή του εξορκισμού έξω από το σχολείο. Από την άλλη όμως, όταν είχαμε μιλήσει, μου φάνηκε σχετικά νορμάλ άνθρωπος. Οψόμεθα!