Μου είχαν πει πως το Παρίσι ή θα το λατρέψω αμέσως ή θα το μισήσω αμέσως.
Τελικά νομίζω πως το Παρίσι είναι σαν τις μεγάλες μας αγάπες: δεν τις εκτιμάς και πολύ όταν τις έχεις γιατί είσαι κουρασμένος, είσαι όλη μέρα στο δρόμο και τα πόδια σου πονάνε, δεν υπάρχει πουθενά κλιματιστικό, το νερό είναι ζεστό και ακριβό, ο ήλιος ανελέητος, η υγρασία κολλάει στο δέρμα σου, το τασάκι και η σαντιγύ μοιάζουν ηχητικά σαν λέξεις (λίγο) και άντε να βγάλεις άκρη, πρέπει να αλλάξεις 2 και 3 μετρό για να φτάσεις εκεί που θες και στο τέλος κάθε μέρας ορκίζεσαι οτι δεν θα μπορούσες ποτέ να ζήσεις σε μια πόλη σαν κι αυτή.
Και τελειώνουν οι μέρες και φεύγεις.
Και περνάει λίγο ο καιρός.
Και αρχίζει να σου λείπει. Ο Σηκουάνας και τα φωτισμένα νερά του. Οι ήσυχες γειτονιές με τις κρυμμένες μπυραρίες. Ακόμα ακόμα και ο πύργος - τίποτε άλλο από ένα ατσαλένιο τέρας που ορθώνεται στη μέση μιας μητρόπολης.
Και μετά νιώθεις κάτι να σε τραβάει πάλι προς τα εκεί.
Γιατί πάνω απ'όλα, το Παρίσι ξέρει να σε μαγεύει. Και μπορεί να το κάνει και αναδρομικά.
Δεν ξέρω κανέναν που να γύρισε πίσω και να το μετάνιωσε...
Τελικά νομίζω πως το Παρίσι είναι σαν τις μεγάλες μας αγάπες: δεν τις εκτιμάς και πολύ όταν τις έχεις γιατί είσαι κουρασμένος, είσαι όλη μέρα στο δρόμο και τα πόδια σου πονάνε, δεν υπάρχει πουθενά κλιματιστικό, το νερό είναι ζεστό και ακριβό, ο ήλιος ανελέητος, η υγρασία κολλάει στο δέρμα σου, το τασάκι και η σαντιγύ μοιάζουν ηχητικά σαν λέξεις (λίγο) και άντε να βγάλεις άκρη, πρέπει να αλλάξεις 2 και 3 μετρό για να φτάσεις εκεί που θες και στο τέλος κάθε μέρας ορκίζεσαι οτι δεν θα μπορούσες ποτέ να ζήσεις σε μια πόλη σαν κι αυτή.
Και τελειώνουν οι μέρες και φεύγεις.
Και περνάει λίγο ο καιρός.
Και αρχίζει να σου λείπει. Ο Σηκουάνας και τα φωτισμένα νερά του. Οι ήσυχες γειτονιές με τις κρυμμένες μπυραρίες. Ακόμα ακόμα και ο πύργος - τίποτε άλλο από ένα ατσαλένιο τέρας που ορθώνεται στη μέση μιας μητρόπολης.
Και μετά νιώθεις κάτι να σε τραβάει πάλι προς τα εκεί.
Γιατί πάνω απ'όλα, το Παρίσι ξέρει να σε μαγεύει. Και μπορεί να το κάνει και αναδρομικά.
Δεν ξέρω κανέναν που να γύρισε πίσω και να το μετάνιωσε...