29/11/09

Mark as family

Οικογένεια.
Ανάλογα με την ηλικία και την φάση που βρίσκεται ο καθένας, θα σκεφτεί τη μαμά του, τον μπαμπά του, τα αδέρφια του, τον/τη σύζυγο και/ή τα παιδιά του.
Πάντα σκεφτόμαστε οτι το "φτιάχνω τη δική μου οικογένεια" είναι ο γάμος και τα παιδιά.
Ξεχνάμε οτι δεν είναι το αίμα που κρατάει τους ανθρώπους μαζί.
Ξεχνάμε την οικογένεια που έχουμε ήδη φτιάξει - άσχετα με την ηλικία και την φάση που βρισκόμαστε.
Πολλές φορές διστάζουμε να πούμε "οικογένειά μας" τους ανθρώπους, που μπορεί να μη μας ξέρουν από τα γεννοφάσκια μας, αλλά έχουν σκουπίσει τις μύξες από το πρόσωπό μας όταν μας πήραν τα κλάματα, έχουν φάει τα αποτυχημένα μπισκότα μας για να μη μας απογοητεύσουν και δεν ξαναμπούμε στην κουζίνα, μας έχουν σύρει ως το κρεβάτι μετά από ένα πραγματικά τρελό μεθύσι, μας έχουν βρίσει για τις μαλακίες που κάναμε, έχουν υπολογίσει τι ώρα τελειώνουν οι εξετάσεις και μας έχουν στείλει sms ρωτώντας πώς τα πήγαμε (ποτέ δεν παίρνουν τηλέφωνο γιατί ξέρουν οτι αν τα πήγες χάλια δεν θες να μιλήσεις σε άνθρωπο), ξέρουν ακριβώς πότε τους έχουμε ανάγκη πιο πολύ και πότε πατάμε γερά στα πόδια μας, έχουν έρθει σπίτι, έχουν φύγει και έχουν ξαναγυρίσει μετά από μισή ώρα για να πλύνουν τα πιάτα, (μην απορείτε, δεν είπα οτι γύρισαν μόνο για να πλύνουν τα πιάτα!) και πάνω απ'όλα μας αγαπάνε για αυτό που είμαστε - κι ας είμαστε στραβόξυλα και πεισματάρηδες. Κι αφού μας κατσαδιάσουν για το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί όταν τους γκρινιάζουμε για κάτι, καθόμαστε μαζί και βρίσκουμε τι μπορούμε να κάνουμε.
Οικογένειά μας είναι κι αυτοί οι άνθρωποι.
Τι πειράζει αν δεν είναι οι ίδιοι συνέχεια;
Τι πειράζει αν αυτή μας η οικογένεια είναι δυναμική κι όχι σταθερή; Άνθρωποι έρχονται και άνθρωποι φεύγουν και κάποιοι ξαναέρχονται και κάποιοι ξαναφεύγουν...Και κάποιοι μένουν, αλλά δεν έχεις την παραμικρή ιδέα ποιοι θα είναι αυτοί, απλά κάποια στιγμή γυρνάς το κεφάλι πίσω να δεις τον δρόμο που περπάτησες και διαπιστώνεις οτι ήταν μαζί σου όλον αυτόν τον καιρό, και είσαι χαρούμενος γι'αυτό.
10 λεπτά με τα πόδια ή χιλιόμετρα μακριά, δεν έχει καμία σημασία. Αυτούς τους ανθρώπους τους νιώθεις πάντα δίπλα σου - η σκέψη και μόνο οτι υπάρχουν στη ζωή σου σε ζεσταίνει και σε ηρεμεί.
Γι'αυτό λοιπόν, όταν προσθέτω μια επαφή στο flickr και με ρωτάει: "Mark as friend / Mark as family", γελάω.
Είναι φορές που πραγματικά δεν μπορώ να βρω καμία απολύτως διαφορά... : )